Prawo do płatnego zwolnienia chorobowego dla pracowników zatrudnionych na pełen etat w trybie pracy dziennej (stałe wynagrodzenie miesięczne)
Zwykle prawa do wynagrodzenia za czas choroby omawiane są w 12. rozdziale umów zbiorowych pomiędzy BSRB a administracją państwową, miastem Reykjavik oraz Stowarzyszeniem Samorządów Islandzkich. Rozdział ten stanowi, że pracownik zatrudniony na czas nieokreślony zachowuje pełne wynagrodzenie, jeśli w ciągu 12 miesięcy jego dni chorobowe nie przekroczą:
- 0-3 miesiące zatrudnienia :14 dni
- Kolejne trzy miesiące: 35 dni
- Po 6 miesiącach zatrudnienia: 119 dni
- Po 1 roku zatrudnienia: 133
- Po 7 latach zatrudnienia: 175 dni
- Po 12 latach zatrudnienia: 273 dni
- Po 18 latach zatrudnienia: 360 dni
Dotyczy to dni kalendarzowych, a nie dni roboczych, czyli dni powszednich lub dni, w które przypadają zmiany.
Prawa do płatnego zwolnienia chorobowego dla pracowników zatrudnionych na pracę godzinową (wynagrodzenie w zależności od przepracowanych godzin)
Pracownicy zatrudnieni na zasadzie pracy godzinowej mają mniejsze prawa do płatnego zwolnienia chorobowego niż osoby zatrudnione w trybie pracy dziennej na czas nieokreślony. W tym przypadku, prawa do płatnego zwolnienia chorobowego wynoszą:
- Pierwszy miesiąc zatrudnienia: 2 dni
- Drugi miesiąc zatrudnienia: 4 dni
- Trzy miesiące zatrudnienia: 6 dni
- Po 3 miesiącach zatrudnienia: 14 dni
- Po 6 miesiącach zatrudnienia: 30 dni
W tym przypadku również mowa o dniach kalendarzowych, a nie roboczych.
Długość prawa do płatnego zwolnienia chorobowego opiera się o ostatnie 12 miesięcy. To oznacza, że w przypadku choroby pracownika bierze się pod uwagę ostatnie 12 miesięcy, a dni chorobowe uprzednio wykorzystane w tym okresie są odejmowane, po czym wynik przedstawia pozostałą długość prawa danego pracownika do płatnego zwolnienia chorobowego.