Rauðir sokkar, risastór Venusarstytta og fjölmargar tilvísanir í kröfugönguna þann 1. maí árið 1970 settu svip sinn á hátíðarhöldin í Reykjavík í ár, en 1. maí fyrir 55 árum markaði upphaf Rauðsokkahreyfingarinnar, þegar hópur kvenna á rauðum sokkum mætti í kröfugöngu verkalýðsins með stóra Venusarstyttu.
Fjölmiðlar greindu frá því á sínum tíma að Rauðsokkurnar hefðu mætt í óþökk fulltrúaráðs verkalýðshreyfingarinnar sem kölluðu meira að segja á lögreglu í von um að stöðva þátttöku þeirra. Lögreglan sá þó enga ástæðu til íhlutunar og eftir nokkrar samningaviðræður fengu konurnar að ganga – en einungis aftast í göngunni. Fáa grunaði þá að þarna væri að fæðast róttæk kvennahreyfing sem ætti eftir að hafa djúpstæð áhrif á íslenskt samfélag.
Þar sem árið 2025 er Kvennaár, ákvað fulltrúaráð verkalýðshreyfingarinnar að bjóða Rauðsokkum að ganga fremst í göngunni. Þá var styttan eftirminnilega endursköpuð – sem tákn um samfellu og innblástur baráttunnar.
Á útifundinum á Ingólfstorgi þakkaði Sonja Ýr Þorbergsdóttir, formaður BSRB Rauðsokkum, fyrir hönd fulltrúaráðsins, fyrir ómetanlegt framlag þeirra til jafnréttis og samfélagslegra umbóta – og ekki síst fyrir þann kraft og hugrekki sem þær sýndu og hafa miðlað til nýrra kynslóða í baráttunni fyrir betra samfélagi.
Að ávarpi loknu tóku Rauðsokkur sjálfar til máls og sneru sjónum að framtíðinni. Þær minntu á mikilvægi þess að standa vörð um áfangana sem hafa unnist og lýstu yfir áhyggjum vegna bakslags í jafnréttismálum víða um heim. Þær bentu á kynbundið ofbeldi, réttindabaráttu transfólks, vanmat á vinnu erlendra kvenna og aukið álag á konur sem bera tvöfalda byrði heimilis og atvinnu. Rauður þráður í skilaboðum þeirra var að árangur næst með samstöðu. Og baráttan heldur áfram.
