Leit

BSRB hefur, eins og önnur heildarsamtök launafólks víða um heim, barist fyrir því að óhindrað aðgengi almennings að neysluvatni flokkist sem sjálfsögð mannréttindi. Þó Íslendingum þyki ekkert eðlilegra en að geta skrúfað frá næsta krana til að fá hreint drykkjarvatn getum við ekki litið framhjá þeirri staðreynd að staðan er allt önnur víða um heim. Að mati BSRB er það hluti af sjálfsögðum mannréttindum fólks að hafa aðgang að hreinu vatni en frumskilyrði þess að svo sé er að eignarhal

Þó okkur Íslendingum þyki sjálfsagt að geta skrúfað frá næsta krana og fá hreint drykkjarvatn eins og við getum í okkur látið er það ekki staðan víða um heim. Eins og önnur samtök launafólks víða um heim hefur BSRB barist fyrir því að óhindrað aðgengi almennings að neysluvatni teljist hluti af sjálfsögðum mannréttindum. Frumskilyrði þess að svo megi verða er að eignarhald á vatni sé samfélagslegt og nýting þess sjálfbær. Vatn er orðið eins og hver önnur verslunarvara víða í heiminum o

séu hluti af sjálfsögðum mannréttindum. Til að svo megi verða þarf að tryggja að eignarhald á vatni skuli vera samfélagslegt og nýting þess sjálfbær. Þetta ætti að binda í stjórnarskrá. Víða í heiminum er vatn orðið eins og hver önnur

Þó Íslendingum þyki ekkert eðlilegra en að geta skrúfað frá næsta krana til að fá hreint drykkjarvatn er það ekki staðan víða annarsstaðar í heiminum. BSRB hefur, eins og heildarsamtök launafólks víða um heim, barist fyrir því að óhindrað aðgengi almennings að drykkjarvatni verði flokkað sem sjálfsögð mannréttindi. Frumskilyrði fyrir því að aðgangur að drykkjarvatni séu eins og hver önnur mannréttindi er að eignarhald á vatni sé samfélagslegt og að nýting þess sé sjálfbær til framtíða

Í dag, á alþjóðlegum degi vatnsins, er ágætt að rifja upp þá stefnu BSRB að aðgang að drykkjarvatni eigi að skilgreina sem mannréttindi og að eignarhald á vatni skuli vera samfélagslegt. Ákvæði þar um telur bandalagið mikilvægt að binda í stjórnarskrá

að eigi að binda í stjórnarskrá ... til drykkjar og hreinlætis á viðráðanlegu verði. Þrýst á Evrópusambandið. EPSU – Evrópsk heildarsamtök opinberra starfsmanna, hafa einnig barist fyrir því að önnur evrópsk ríki bindi samskonar ákvæði í stjórnarskrár sínar, eins og Slóvenía

launafólks grundvallarréttur sem verndaður er skv. stjórnarskrá lýðveldisins íslands nr. 33/1944 og Mannréttindasáttmála Evrópu, sbr. lög nr. 62/1994.. BSRB telur að ekki þurfi að fara

birtingarmynd þess óeðlilega ástands sem einokun og fákeppni skapa hér á landi er hin fordæmalausa undanþága frá samkeppnislögum fyrir aðila í kjötiðnaði sem meirihluti stjórnmálamanna í atvinnunefnd Alþingis tryggði með því að brjóta gegn stjórnarskrá

við jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar og dómaframkvæmd um að mismunandi kjarasamningar réttlæti ekki launamun fólks í sama starfi. Það eru mikil vonbrigði að deila þurfi um þennan sjálfsagða rétt fólks. Dæmi um störf sem eru talin jafnkrefjandi

eða karlar sinna þeim. Lögin tala um jafnrétti. Stjórnarskráin talar einnig um jafnrétti. En samfélagið tryggir það ekki. Það er til staðar kerfisbundið vanmat á störfum kvenna. Fyrst kerfið er okkur óhagstætt þarf að breyta kerfinu. Það þarf að taka

af konum eru minna metin í launum en hefðbundin karlastörf. Konur búa því enn við launamisrétti sextíu árum eftir að launajafnrétti var leitt í lög á Íslandi. Lögin tala um jafnrétti. Stjórnarskráin talar einnig um jafnrétti. En samfélagið tryggir

til þess að meginreglan væri sú að sjúklingur gæti leitað til þess læknis sem honum hentaði best, sbr. 20. gr. laga um réttindi sjúklinga, og að heilsufar teldist til einkamálefna fólks sem nýtur verndar samkvæmt 71. gr. stjórnarskrárinnar. . Í niðurstöðukafla